Categories
कथा गोंडस - एक दिवस

गोंडस – एक दिवस – भाग ३

विजय शांत बसला होता. एकटक एका ठिकाणी दूरवर पाहत होता. त्याच्या मनात घालमेल चालू होती बहुतेक.

प्रिये

काय रे? आता विचार बदलतोस का? आता इथे नाहीये ती. ऑस्ट्रेलिया ला गेलीये, ते पण चौथं लग्न करून

विजय हसत

नाही गं.
मी बोललो होतो आपण एक दिवस एक होऊ.
खरंच झालो का?

विजय गंभीरपाणे विचार करत होता आणि विचारात होता

प्रिये त्याला धीर देऊन म्हणाली

एक कधीच काही नसतं विजय, जे आहे त्याचं अस्तित्व तसंच अबाधित असतं. आपण किंवा कोणीही अगदी परमात्माही आपल्याशी एकरूप होऊ शकतो, एक नाही. आणि हि एकरूपता किती काळ टिकावी हे दोघांवर अवलंबून असते

विजय त्यात होकार देऊन म्हणाला

हो खरं आहे. प्रिये मला वाटतं आपलं आयुष्य ना फार छोटे आहे. आपले अनेक जन्म आणि त्यांचा प्रवास म्हणजे जर नदी सारखा समजला तर आपण त्यात हळुवार तरंगणाऱ्या एखाद्या झाडाच्या पानाप्रमाणे असतो. दोन पानं एकत्र येतात, एका लयीत तरंगतात, त्यांचा प्रवास करत असतात. असं भासतं जणू ते दोन नाही एकच आहेत. त्यांचं पुढे कधी काय होतं काही कळत नाही.

प्रिये अचानक त्याला थांबवून म्हणाली

आणि तिसरं विजया नावाचं पान कधी येऊन भेटतं कळत नाही.

विजय बचकला

विजया नावाचं पान?

प्रिये हसत बोलली

अरे गम्मत करते तुझी. तू वाहवत चाललास.
ये जागेवर

थोडा वेळ दोघेही शांत होते.

प्रिये म्हणाली

खूप सुंदर होती आपली सुरवात. तुझ्या तुटपुंज्या पगावर आपण भाड्याच्या घरात राहत होतो, चाळीत. पण खूप सुंदर सुरवात होती. आपल्या दोघांच्या घरचे आंतरजातीय विवाहासाठी कधीच तयार होणार नाहीत हि कल्पना तर होतीच आपल्याला. मला लग्नाआधी ज्या किमती गोष्टींची गरज असायची त्याची उणीव कधीच जाणवली नाही मला, किंबहुना तूच ती जाणवू दिली नाही. मला खूप छान वाटत होतं. माझ्यासाठी आणि फक्त माझ्यासाठी तू हि तुझं ऐशोआरामचं आयुष्य सोडून अंगमेहनत घेत होतास माझ्यासाठी. कोणाचे इलेक्ट्रिक चे काम, अँटिना फिटिंग, वेल्डिंग जे पडेल ते काम केलंस. फक्त आणि फक्त माझ्यासाठी, आपल्या प्रेमासाठी. जवळ जवळ तीन वर्षे असू आपण तिथे, हो ना?
स्वरूप दीड वर्षाचा होता तेव्हा सोडावं लागलं ते घर

विजय मधेच थांबवून बोलला

पण प्रगतीच झाली आपली, ते घर सोडलं म्हणून. नाही तर आज प्रिये रिसॉर्ट्सची इतकी मोठी चैन उभी नसती करता अली. माझ्या प्रिये ला ते सगळं देता आलं जिची तिला सवय होती.

प्रिये मंद हसली

हो. पण तरी खूप गोड आठवणी आहेत तिथल्या, त्या छोट्याश्या खोलीत आपण किती स्वप्न रंगवले, किती गप्पा केल्या. एकमेकांसाठी खूप वेळ होता आपल्याकडे. आणि हळूच स्वरूप येण्याची चाहूल लागली. एका आई साठी हि किती मोठी बातमी असते हे फक्त तिलाच कळतं. त्याच घरात स्वरूप चालू लागला. लुटूलुटू चालायचा पडायचा. खरं तर माझा आत्मा आजही तिथे असतो.

विजय मधेच थांबवून बोलला

आणि खोटे आरोपहि त्याच घरात लागले. त्या विजया नावाच्या पानाने आपली पानं दूर केलीच असती जर तुझा विश्वास नसता माझ्यावर तर.

प्रिये हसत बोलू लागली

मला खूप गम्मत वाटायची. मला तू कसा आहेस चांगलं ठाऊक होतं. त्यामुळे शंका घेण्याचा प्रश्नच नव्हता.
ती दर एक दिवसाआड फोन करून काहीतरी काम काढायची.
आहो ताई विजया बोलते विजय आहे का.

हाहाहाहा

आणि विजय जायचा लगेच विजया च्या मागे

विजय स्पष्टीकरण देऊ लागला

अगं, तेव्हा आपली परिस्थिती काय होती? गरज होती पैसे कमावण्याची. ती खोटं बोलते मलाही कळायचं पण तिच्यामुळे चार पैसेही मिळत होते. छोटंमोठं फूझ चं काम केलं कि पैसे सुटायचे.

प्रिये

आणि सगळे एकदाच वसूल केले तिने

विजय नाराजीच्या स्वरात

हो. उगाच खोटा चोरीचा आळ आणला माझ्यावर. म्हणजे सोन्याची चैन तिच्याकडेच होती मला दाखवून बोलते कि स्वरूप मला हवा आहे, तो दे तर तुझा आरोप मागे घेते, नाही तर पोलिसात देते. म्हटलं दे. परवडलं मला.
पण खरंच त्यावेळी तुझा माझ्यावरचा विश्वास आणि माझ्यासाठी केलेला त्याग ह्यामुळेच वाचलो मी. तू जर तुझ्या बाबांची आठवण असलेली चैन तिला दिली नसती तर कठीण होतं प्रकरण.

प्रिये

जाऊदे रे. तुझ्याइतकं महत्वाचं कोणी नाही माझ्या आयुष्यात. मला त्या बाईची नजर खूप आधीच कळून येत होती. तिचंही आयुष्य फार भेदरलेलं होतं. खूप काही हरवलं होतं त्या बाईने तिच्या आयुष्यात आणि तेही अचानक. अशा वाईट परिस्थितील लोकांची नजर लागते. तिचं असं वागणं मला काही आश्चर्यकारक वाटलं नाही. आणि हे सगळं फक्त एका सोन्याच्या चैन ने निभावणार असेन तर काय हरकत होती?

विजय

पण आज आता हे सगळं का आठवतंय तुला?

प्रिये

अरे भोळा रे भोळा. तू मला जाणीव करून दिली ना कि तू काम करतोयस. म्हणून मी पण माझ्या प्रेमाची जाणीव करून दिली.

हाहाहाहाहा

विजय

हाहाहाहाहा
बरं. चला ऊन लागतंय आता.
जेवायचं बघावं लागेन.

दोघेही उठून आत गेले

Categories
कथा गोंडस - एक दिवस

गोंडस – एक दिवस – भाग ४

दोघेही स्वयंपाकघरात आले. प्रिये एका ठिकाणी उभी राहून स्वयंपाक करत होती, आणि विजय तिला जे जे काही हवं ते तिच्या जवळ आणून देत होता.
स्वयंपाक करता करता दोघेही अंताक्षरी खेळू लागले.

विजय

तुझ्या डोळ्यांत माझं मन दिसतंय,
माझ्या डोळ्यांत तुझं मन हसतंय,
थोडं हास्यामधुन थोडं स्पर्शामधुन,
शब्दावाचुन सारं उमगतंय

प्रिये

येशील ना
आठव तुझी, दाटे मनी
हूरहूर ती, हृदयातही
डोळे तुझ्या, वाटेवरी
येशील ना, शिणले जरी..
स्मरते मला अजुनि,

भेट आपुली,
भेट कोवळी ती,
पावसातली…

अंग अंग चिंब ओले,
जीव धुंदले,
धडधड उरात दोन्ही,
श्वास रोखुनि..

तू श्वास रे, होऊन जिवा
येशील ना, माझ्या उरी
डोळे तुझ्या, वाटेवरी
येशील ना, शिणले जरी

विजय

रुपेरी वाळूत माडांच्या बनात ये ना, बनात ये ना जवळ घे ना, चंदेरी चाहूल लावीत प्रीतीत ये ना, प्रीतीत ये ना जवळ घे ना

प्रिये

आ !!!!!

विजय

सांग कधी कळणार तुला, भाव माझ्या मनातला….

प्रिये विजयच्या खांद्यावर चापटा मारत म्हणाली

चांगलं कळतंय मला तुझ्या मनात काय आहे ते

दोघेही त्यांच्या बागेतल्या श्याक वर सगळं जेवण घेऊन आले. विजय ने आणि प्रिये ने जे स्वप्न पाहिले होते तसे छानसे श्याक मध्ये डायनिंग आणि चार खुर्च्या होत्या

प्रिये

अरे विजय, दोन खुर्च्या बस झाल्या असत्या आपल्या दोघांना

विजय

असू देत म्हटलं गरज लागलीच तर

प्रिये

म्हणजे तू इतकं जाड व्हायचं ठरवलंय की तुला एकट्याला दोन खुर्च्या लागतील?

विजय रागाने प्रिये कडे पाहू लागला

प्रिये

हाहाहाहा, अरे गम्मत करते रे मी, किती गोड लुक देतोस. अगदी कॉलेज चा विजय दिसतोय.

असं म्हणत प्रिये ने एक फ्लाईग किस दिला, आणि विजय एखाद्या नववधू सारखा लाजेने गुलाबी झाला.

विजय ने प्रिये ला बसण्यासाठी खुर्ची मागे घेतली

सांभाळून, स्क्रू एकदम ढिला केलास तर आदळशीन खुर्चीवर.

प्रिये

आता सवय झाली रे मला, आणि तू असताना कसली काळजी रे?

जवळ जवळ सात वर्षांपूर्वी अपघातात प्रियेचा एक पाय गेला आणि तिला कृत्रिम पाय लावावा लागला, तेव्हापासून विजय तिच्या प्रत्येक हालचालीत तिच्याबरोबर असतो

किती छान वाटतंय रे विजय. आपलं आख्ख आयुष्य मुंबईच्या बंदिस्त घरात गेलं. आणि आज आपण इतके मोकळे आहोत. इतक्या हवेशीर ठिकाणी जेवणाची चव अजून वाढलीये, भूक पण सपाटून लागलीये.

काय रे विजय, तू पण बोल काही, तुला काहीच वाटत नाही वेगळा?

विजय

तू अगदी तेच बोलतेस जे माझ्या मनात आहे. मी तुला आनंदात पाहूनच खुश आहे

प्रिये

हो,

हा आनंद द्विगुणित झाला असता.

प्रिये शांत झाली आणि थोडी गंभीर, थोडी दुःखी.

विजय

काय गं, काय झालं?

एकदम का गप्प झालीस, सांग कशाने आनंद द्विगुणित झाला असता?

प्रिये

नको राहूदे, नाही पटणार तुला

विजय

अगं, एकदा बोलून तर पहा

थोडा वेळ दोघेही शांत होते

प्रिये

जर ह्या दोन रिकाम्या खुर्च्यांवर स्वरूप आणि आपली होणारी सून बसली असती तर?

प्रियेचे डोळे पाणावले, ती एकटक शून्यात पाहत होती. तिच्या हातात असलेला घसही ती खायचा विसरली होती.

विजय उठला आणि त्याने प्रियेचं डोकं घट्ट त्याच्या छातीवर धरलं. प्रिये थोडी लाजली आणि मंद हसू लागली

विजय

प्रिये, आपण दोघांनी विचार करूनच त्याला जाऊ दिलं ना? त्याला त्याचं मोकळं उडू देऊ म्हटलो होतो, तो खरंच काहीतरी आहे, त्याला स्वतःची ओळख बनवू देऊ. आता कुठे त्याला त्याच्या कामासाठी पारितोषिक, प्रसिद्धी मिळू लागली आहे, आपण खुश असलं पाहिजे त्याच्या प्रगतीने.

प्रिये

तुला नाही कळणार रे आईचं मन

विजय

बरं, चल आवरून घेऊ आणि अराम करू

Categories
कथा गोंडस - एक दिवस

गोंडस – एक दिवस – भाग 5

दोघेही आवरून थोडा वेळ वरांड्यात बंगईवर होते. निशब्द आणि शांत होते, विजयला सगळं कळत होतं. प्रिये अंतःकरणातून स्वरूप ची आठवण काढत होती, आता तिला दुसरं काहीच चांगलं वाटणार नव्हतं. त्यामुळे विजय काही प्रयत्नही करत नव्हता, उगाच तिची शांतता भंग करून त्रास देण्यात काही अर्थ नव्हता.

थोड्या वेळात विजय बोलला

चल अराम करू

इतक्या लवकर? आत्ताशी सडे आठ झालेत

प्रियेने प्रतिक्रिया दिली

विजय शांत बसून राहिला

काहीच क्षणात प्रिये बोलली

चल जाऊया आत, आता हि शांतता भकास वाटतेय

विजय काहीही ना बोलता तिच्याबरोबर गेला, दोघांनी पाठ टेकवली

दार नीट लावलं का रे?

प्रियेने जड आवाजात विचारलं

हो.. काही काळजी करू नको शांत अराम कर

असं म्हणत विजयने प्रियेच्या डोक्यावरून हाथ फिरवला. एखादी जादू व्हावी त्याप्रमाणे प्रियेला गाढ झोप लागली

काचेचा टीपॉय फुटल्याचा आवाज होता

दोघेही घाबरून उठले
दोघांनी एकमेकांना गच्च धरून घेतलं

पण विजय ने घाई करत काठी उचलली आणि दार उघडण्यासाठी धावला
प्रिये जोरात ओरडली

थांब, काही संकट आहे अंदाज येऊ दे

विजय ने तो पर्यंत दार उघडलं आणि काठी उगारली

तितक्यात एका मुलीचा आवाज आला

Hey!!! Wait Wait… please wait….

पप्पा आई मी आहे

प्रिये विजयच्या मागे येऊन उभी राहिली आणि घाबरतच बोलली
मला स्वरूप च्या आवाजाचा भास हतोय रे

विजय धावत जाऊन घरातले दिवे लावतो

त्यांना अख्या घरात फुगे पडलेले दिसतात, काही रिबन लटकलेल्या. काही अक्षर अर्धवट लावलेले.
एक गोरी गोमटी सुंदर ब्रिटिश मुलगी, जिच्या हातात आणि खांद्यावर रिबिन्स आहेत.
आणि फुटलेल्या काचे जवळ स्वरूप खाली पडलेला रश्शीच्या गुंत्यात

विजय आणि प्रिये दोघांनी एक्मेकांडे बघून हा भास नसल्याची खात्री करून घेतली
आणि धावत त्याच्या जवळ गेले

अरे बाळा!!! हे काय झालं रे?

तिघे घाईघाईने स्वरूपला रश्शीच्या गुंत्यातुन काढण्यात लागले.
त्या ब्रिटिश मुलीने झटक्यात तो गुंता सोडवला आणि स्वरूप मोकळा झाला
विजय आणि प्रिये दोघांच्या जीवात जीव आला, त्यांनी दोघांना फुटक्या काचेपासून दार नेले आणि तिला शाबास बोलले

आता हळूहळू विजय आणि प्रिये दोघेही शुद्धीवर येऊ लागले

हि मुलगी कोण?
अरे तू इथे कसा?
हे सगळं काय आहे?
असा चोरासारखा का आलास?
हा सगळं काय पसारा आहे?
तुला लागलं तर नाही ना जास्त?

अगं आई.. थांब जरा.

प्रियेला थांबवून स्वरूप बोलू लागला

जरा पाणी तर दे दोघांना, सगळं सांगतो.

Categories
कथा गोंडस - एक दिवस

गोंडस – एक दिवस – भाग 6

अरे तुम्ही दोघे जेवणार ना?

विजय आणि प्रिये एकाच सुरात बोलले
दोघेही आपला आनंद लपवू शकत नव्हते,
दोघांचेही डोळे विस्फारलेले, पाणावलेले, प्रेमाने भरून वाहत होते.
त्यांचे स्मित असीमित झाले होते. एका कानापासून दुसऱ्या कानापर्यंत ओठ पसरले होते.

एव्हाना त्यांना अंदाज आला होता.
हा आपलाच मुलगा नक्की प्रेमात पडलाय.

जेवणाच्या वेळी आलेला विचार खरा होणार होता, त्यांचा मुलगा आणि सून त्या रिकाम्या खुर्च्यांवर बसणार होते.

विजय आणि प्रिये दोघेही त्यांना खुर्चीवर बसवून स्वयंपाक करायला गेले.

त्यांचा वेग दुप्पट झाला होता.
प्रियेच्या तुटक्या पायातही त्राण आले होते, विजय मदत करायच्या आधी तिला हवं ते ती घेत होती
तोंडातून शब्द फुटत नसले तरी डोळ्यातून ते एकमेकांशी खूप काही बोलत होते.

काय गं प्रिये त्याला आवडते खरंच का फक्त मैत्रीण आहे?

प्रेम असणार त्याचं, आणि ती पण प्रेम करत असणार स्वरूपवर, उगाच कोणती मुलगी इतक्या दुर येणार नाही.

हो पण आताचे मुलांचं काही सांगता येत नाही,

असं काही नाही, मी सांगते ना. मुलीचं मन मला कळतं

सगळे जेवायला बसले, सगळ्यांचं जेवण झालं होतं, पण तरीही थोडं सगळ्यांबरोबर खाऊन घ्यावं म्हणून बसले.

पाच सात मिनिटे निशब्द शांताता होती. स्वरूप हळूच आई पप्पांकडे पाहून हसत होता, त्याला दोघांना पाहून आनंद होत होता.
आणि बोलला

आई पप्पा, हि मिटलिंडा…
आपण हिला मिठी बोलू, सोप्पं आहे बोलायला

प्रियेने मिठीच्या हनउटीवर बोट ठेवून तिचा चेहरा वर केला
बऱ्याच वेळचं तिने डोळे वर करून पाहिलंच नव्हतं, एखाद्या भारतीय नारी प्रमाणे ती आदर ठेऊन होती.
सगळं आश्चर्यकारक वाटत होतं

खूप सुंदर मुलगी होती मिठी. ब्रिटिश दिसत होती, पण डोळे आणि केसं काळे होते. त्वचा अगदी नितळ आणि स्वच्छ होती.
प्रिये हळूच आणि प्रेमाने बोलली

खूप सुंदर आहेस गं तू.
स्वरूप आवडतो का तुला?

विजय अवघडल्या सारखा झाला
त्याला वाटलं हा विषय काढायला इतकी घाई करायला नको होती

मिठी ने स्वरूप कडे पहिले, प्रिये काय बोलली हे तिला जाणून घ्यायचं होतं
स्वरूप बोलला

Mom said, “You are very Beautiful”

मिठीच्या डोळ्यात आनंदाश्रू आले, ती स्वरूप कडे पाहून तिचा स्वीकार झाल्याचं सगळ्यांना सांगत होती.

विजय च्या मनात विचार बदलला आणि प्रियेने योग्य तेच बोलल्याचं त्याला कळलं
तो टाळ्या वाजवत म्हणाला

चाला आज मुलगा सेट झाला,
काय रे, हे सांगण्यासाठी सरप्राईझ दिला का?

नाही पप्पा, प्लॅन वेगळाच होता पण फसला.
खरं तर आम्ही तुमच्या लग्नाचा वाढदिवस आणि नवीन जागेच्या/ आयुष्याच्या शुभेछया देण्यासाठी आलो होतो.
गपचूप तयारी करायची होती पण मी टीपॉय वरून खाली पडलो काच फुटली आणि सगळं सरप्राईझ वाया गेले

स्वरूप उत्तरला

पप्पा मी.. म्हणजे आम्ही नेहमीसाठी इथेच राहायचा विचार करतोय

विजय आणि प्रिये दोघेही खाली मन घालून जेवण संपवत होते.
दोघेही हसत एकमेकांकडे पाहू लागले, त्यांना असं वाटलं कि त्यांना भास झाला, जे त्यांच्या मनात आहे ते त्यांना ऐकून येतंय.
पण काही क्षणात त्यांना जाणवलं, दोघांना एकाच वेळी कसा भास होईन.

ते दोघे स्वरूप कडे पाहू लागले, अगदी आश्चर्यकारक नजरेने

मिठी गेल्या अनेक वर्षांपासून सामाजिक कार्यकर्ती होती, काही वेळ राजकारणातही होती. पण आता ती हि कंटाळली आहे.
आई पप्पा, खूप पैसे कमवून झाले, नावही झालं.
आता मला स्वामी विवेकानंदाचे वाक्य आठवते
हि प्रसिद्धी फक्त डुकराच्या विष्टे सारखी असते
इतरांचा चोथा खाऊन झालेला चोथा, ज्याला काही अर्थ नसतो

आम्ही दोघेही आता चांगलं आयुष्य जगायचा विचार करतोय. लग्न करून तुमच्या सारखा सुखाचा संसार करायचंय. थोड्या सोयी कमी असतीं तर जुळवून घेता येईन, पण आनंदी सुखी आयुष्य जे प्रेमात मिळवता येतं तसं कुठेच नाही. मिठी खूप चांगली मुलगी आहे, ती नक्कीच सगळ्यांना खुश ठेवेन, हळू हळू सगळं शिकुन घेईन, काही दिवस त्रास होईन पण सगळं सुरळीत होईन. मीही पप्पांसोबत काम करेन.

आई पप्पा, चालेन ना?

विजय आणि प्रिये एकमेकांकडे पाहत होते, हे स्वप्न आहे कि सत्य?
अगदी काही वेळापूर्वी जे स्वप्न होत ते अचानक सत्यात कसं उतरलं, उगाच गम्मत करण्याचा किंवा मस्करी करण्याचा स्वभाव स्वरूप चा नाही.
दोघांच्या अंगाला कंप सुटला होता

स्वरूप पुन्हा बोलला

आई पप्पा आम्हाला तुमच्या बरोबर राहायचं

विजय आणि प्रियेने झटकन उठून दोघांना घट्ट मिठी मारली

Categories
कथा सुंदर नवरा

सुंदर नवरा – कथेची ओळख

सरिता, एक अतिस्वप्नाळु, अतिधाडसी आणि हट्टी मुलगी. वडिलांनी केलेल्या लाडाने आणि बुद्धिमत्तेच्या गर्वाने हट्टाला पेटली होती. तिला हवा होता.

सुंदर नवरा

आई :

अगं नवरा कर्तृत्ववान शोधावा, सुंदर असणं किती काळ टिकणार? आणि कर्तृत्व सिद्ध केलं असेन त्याने तर हवं ते करता येईन, मजा करता येईन आयुष्यात, चार चौघात मान वर करून फिरता येईन

अनेक फायदे सांगून झाले, बऱ्याच गोष्टींच ज्ञान दिलं

पण ….

सरीताने फक्त आणि फक्त एकाच ठोशा लावला होता

मी सुंदर नवरा मिळवणारच

सरिताचे वडील मात्र आजही तिला लहान समजून गमतीत हसत होते
सरिता ह्या बाबतीत फारच गाम्भीर होती. तिच्या मानाने पक्कं ठरवलं होतं. अनेक स्वप्ने पहिले होते, अनेक योजना आखल्या होत्या.
आता तिने मार्गक्रमण चालू केले होते

मराठी, मराठी कथा, मराठी काल्पनिक कथा, मराठी भयकथा, मराठी विश्व, मराठी रहस्य कथा, मराठी गूढ कथा, मराठी कल्पना विश्व, मराठी रोमांचक कथा, मराठी प्रेम कथा, मराठी प्रेम, मराठी भावना विश्व, मराठी भावुक कथा

Categories
कथा सुंदर नवरा

सुंदर नवरा – भाग १

सरिताच्या योजने नुसार आता ती वेळ आली होती कि ती तिच्यासाठी सुंदर नवरा शोधेन, आज तिचा चोविसावा वाढदिवस होता आणि तिला हे लक्षात देखील नव्हते.

रात्री चे दहा वाजले होते ती नुकताच तिच्या फ्लॅट मध्ये आली, नेहमी प्रेमाने आजही कामाची दगदग होती, खूप मेहनतीने अभ्यास करून तिने हि नौकरी मिळवली होती, तिच्या योजनेनुसार तिला चांगला पगार मिळत होता. तिने घरी आल्या आल्या बॅग सोफ्यावर टाकली आणि पलंगावर आडवी झाली. खूपच जास्त थकली होती. आणि अचानक आईचा फोन आला

सरिता

काय गं आई? आता कुठे फोन केलास तू? किती थकले मी, आता नाहीये माझ्यात बोलायची ताकत. उद्या बोलू आपण

आई

अगं असा काय करतेस, इतकं काय ते काम करायची गरज आहे? आणि तू जेवलीस का? कसली जेवलीस तू नक्की घरी येऊन पसरली असणार तू, अगदी हातपाय ना धुवता. चांगली ओळखून आहे मी तुला, नजरेसमोर अस्वछता ठेवायची, आता तर काय मोकळं रान भेटलं वेडीला, सांगत होते परी ला बरोबर ठेव, ती नाही तर दुसरी फ्लॅटमेट ठेव. पण नाही आम्हाला स्वछंद जगायचं, हवं ते करायचं, कसलं भाण ठेवायचं नाही, मन मर्जी वागणं शोभत नाही पोरींना, नको ते संकट लागेन मागे. सांगून ठेवते मी.

सरिता

काय गं, मी थकले इतके आणि काय पकवतेस मला?

आई

काय? पकवते? अगं काय ते जिभेला हाड तुझ्या? सगळी नाती तुटली तुझ्यासारख्या मुली मुळे. काय कामाचा हा फटकळ पणा? किती जणांना दुखावलंस तू. सगळे दूर झालेत. शेवटची भेट तरी कोणी देईन कि नाही ठाऊक नाही आम्हाला दोघांना. एकटी म्हणून लाडावली. काय बिघडलं कोणी चांगलं स्थळ आणलं तर? त्यांनी काही पाप नव्हतं केलं त्यांचा अपमान करायला

सरिता

आई बस…

आई

का काय झालं? फक्त दिसायला सावळा होता. पण देखणाच होता. बरं नुसतं मना करून चाललं असतं पण तू त्यांच्या आई वडिलांचाही अपमान केलास. चूक झाली गं बाई, वाढदिवसाच्या शुभेच्छा द्यायला फोन केला होता. दिवसभर वाट पहिली कि तुला आठवण येईन आई बापाची, पण नाही मूर्ख आहोत आम्ही. तुझ्या जीवाला धोका नको म्हणून पोट फाडून जन्म दिला तुला, आमची मुलाची हौसही मारली आम्ही तसंच जगलो दुःख गिळत

सरिता

या पुढे अजिबात फोन करू नकोस मग

आई बाबांनी पुन्हा फोन ना करण्याचा ठरवलं – आपण निपुत्रिक आहोत असं समजू
सरिता फार जास्त चिडली होती
आज चोवीस वर्षाची झाली तिच्या योजनेनुसार ती कामाला लागली होती, पण तिची योजना योग्य नव्हती. जश्या पैशाच्या मागे सुंदर मुली लागतात तसाच एखादा सुंदर मुलगा तिच्या पैशासाठी तिच्याशी लग्न करेन असा तिचा समज होता

त्या दृष्टीने किंवा त्या वाटचालीचे तिचे प्रयत्न नव्हते. ती फक्त वाट पाहत होती. आज पर्यंत तिच्या आयुष्यात कोणीच आलं नव्हतं. किंबहुना ती कोणाला तशी संधीच देत नव्हती. तिच्या सुंदरतेच्या व्याख्येत येणारा एकही मुलगा तिला दिसला नव्हता. मुंबई सारख्या शहरात दिग्गज नावाजलेल्या कंपनी मध्ये ती काम करत होती. आणि तिच्या कडे आज एक गोष्ट अजिबात नव्हती ती म्हणजे वेळ.

अचानक सरिताच्या लक्षात आलं तिचं मूळ उद्दिष्ट, ते म्हणजे सुंदर नवरा शोधणे, आता तिची जिद्द शिघेला पोचली.

ती विचार करत करत झोपली

अचानक एका सुंदर स्वप्नात तिने प्रवेश केला.

सरिता पहिल्या माळ्याच्या मोठ्या बाल्कनीत बसली होती. समोर खूप सुंदर गार्डन होतं. काही मुलं खेळत होते. सकाळचा सुंदर प्रकाश समोर चहा आणि टोस्ट आणि ऑम्लेट … ऑम्लेट कोणी आणले ? सरिताच्या शैलीत बसणारे नव्हते हे… तिने पाहिलं दुसऱ्या खुर्चीवर कोणीतरी बसलं होतं. ती दचकली, थोडी घाबरली … पण तो खूपच सुंदर होता. अगदी तिला हवा तसाच.

लांब चेहऱ्याचा, दाट केसांचा, छान कलर केलेले केस, नीटशी दाढी, गोरापान, उंच आणि काटक शरीराचा. त्याचे डोळेही निळे होते, हाणुऊटीवर खड्डाही होता, फक्त हसल्यावर खळी पडते कि नाही हेच कळणं बाकी होतं.
सफेद सूट मध्ये बसला होता त्याने अचानक तिच्या कडे पाहिलं
अत्यंत आत्मविश्वासाने तिच्याकडे पाहत हसला आणि त्याची खळी दिसली, तो म्हटला

खूप सुंदर आहेस तू

त्याने उठून तिच्या कपाळावर चुंबन घेतले

सरिता सातव्या ढगात होती

मराठी, मराठी कथा, मराठी काल्पनिक कथा, मराठी भयकथा, मराठी विश्व, मराठी रहस्य कथा, मराठी गूढ कथा, मराठी कल्पना विश्व, मराठी रोमांचक कथा, मराठी प्रेम कथा, मराठी प्रेम, मराठी भावना विश्व, मराठी भावुक कथा

Categories
कथा सुंदर नवरा

सुंदर नवरा – भाग २

सकाळचा अलार्म वाजला आणि ती जागी झाली. स्वप्नं तुटलं… खरंच तुटलं स्वप्न?

ती आतासुद्धा त्याच स्वप्नात हरवलेली होती. तिला वाटत होतं हे सगळं खरंच घडलं. ती शहरलेली होती, खूप प्रसन्न वाटत होतं. एखाद्या नव्या शक्तीचा संचार व्हावा तशी ती झरझर सगळं काम करत होती.

अनेक दिवस उलटले, ती त्या स्वप्नातून बाहेर येऊ शकत नव्हती. अचानक तिच्या वाचण्यात आलं कि स्वप्न खरे होतात, आपण ते करू शकतो. ती पुन्हा जिद्दीला पेटली. ती कळत नकळत तसे घर शोधू लागली.

एक दिवस तिला ते घर सापडलं, अगदी तेच घर, तिच्या आवाक्यात, फक्त थोडं लांब कांदिवली ला होतं. तिने ताबडतोब दलालाला फोन लावला आणि सांगितलं कि हा फ्लॅट तिला भाडेतत्वावर हवा आहे आणि कसलाही विचार ना करता तिने टोकन किंमत पाठवून दिली. जेव्हा तिने पहिली भेट दिली त्या घराला तेव्हा ती पूर्ण शहरलेली होती, तिला तो तिथेच असल्याचा भास होत होता. दलाच्या प्रश्नांना उत्तर देत नव्हती, फक्त आनंदाने सगळं घर पाहत होती. सगळा व्यवहार झाला. ती ताबडतोब राहायला आली.

आता ती रोज कामावरून लवकर घरी येऊ लागली, ती वेड्या आशेत होती कि तो दिसेन, तो येईन, तिला भेटेन, तिला बोलेन कि तो तिच्यावर प्रेम करतो. त्यांचं लग्न आणि मुलांची नावं सगळं ठरलं होतं. ती रोज संध्याकाळी नटून थटून बसायची, त्याची वाट पाहत होती. तो आला कि त्याच्याशी अशी बोलेन असं वागेन, त्याचा हात हातात घेईन, त्याच्याबरोबर बालकनीत गप्पा मरेन, त्याच्या खांद्यावर डोकं ठेऊन झोपून जाईन. सगळ्याचा सराव करत होती. तिला सतत भास होत होता कि तो तिला पाहतोय. ती बऱ्याच वेळा बालकनीत, खिडक्यांतून बाहेर डोकावून पाहत होती कि तो इथेच कुठे राहत असावा. एकदा तिने एका मुलाला पाहिले जो समोरच्या इमारतीतून तिच्याकडेच पाहत होता, थोडा सावळा होता, देखणा होता. पण… तो हा नव्हता

अनेक दिवस उलटले, आता तिचा भ्रमनिरास होऊ लागला होता. आता तिला वाटत होते हे तिच्या मनाचे खेळ.
ती खूप रडली, तिचं हृद्य तुटलं होतं.

ती तशाच उतरत्या चेहऱ्याने कामावर जायला निघाली. लिविंग रूम मधून दरवाजाकडे जात असताना …

अचानक कोणीतरी खांद्यावर हाथ ठेवला आणि आवाज आला

ए राणी, अशी उदास नको होऊस ना.

Categories
कथा सुंदर नवरा

सुंदर नवरा – भाग ३

तिच्या सर्वांगावर शहरे आले होते. हा तोच आवाज आहे का ज्याची ती अगदी आतुरतेने वाट पाहात होती? पुढचे अनेक प्रश्न तिच्या मनात येण्या आधीच ती मागे वळली..

तिचे डोळे स्थब्द झाले.

पुन्हा आवाज आला

ए राणी, अशी उदास नको होऊस ना. जशी आहेस तशीच राहा ना. खूप सुंदर आहेस तू…

सरिता आता हळू हळू शुद्ध हरपू लागली, तितक्यात त्याने तिला सावरलं.

ती त्याच्याकडे पाहत होती, हळू हळू तिचे डोळे पाणावले, ती खूप निरखून त्याला पाहत होती. तिच्या नजरेत अपार प्रेम होते, खूप प्रश्न होते, तक्रारी होत्या.

तिने घट्ट मिठी मारली आणि ओक्साबोक्सि रडू लागली.
सरिता

इतकी परीक्षा घेता का कोणी?

किती वाट पहिली मी तुझी, वेडी झालीये मी तुझ्यासाठी, तुला माहिती आहे मी फक्त आणि फक्त तुझ्यासाठी रोज सजून होते, तुझ्या चेहऱ्याची वाट पाहत, तुझ्या आवाजाची वाट पाहत, तुझ्या सहवासाची स्वप्न पाहत. तुला काहीच काळजी वाटली नाही का? सांग ना.. का इतका उशीर केलास यायला? तुझ्यात हरवून जायचंय मला. माझं खूप प्रेम आहे तुझ्यावर…

त्याने तिच्या डोक्यावरून पाटीवर हाथ फिरवला आणि बोलला

शांत हो गं माझी राणी, मी हि खूप प्रेम करतो तुझ्यावर, म्हणून तर इतक्या दुरून आलो. फक्त आणि फक्त तुझ्यासाठी

सरिताने मिठी सोडली आणि थोड्या दुरून त्याला मन भरून पाहत होती. तिच्या आसवांचा अडसर तिने दूर केला आणि पुन्हा त्याच्याकडे पाहत राहिली.

चार ते पाच तास उलटले. ती कामावर जायचे विसरली होती. त्याने तिला हळूच जवळ केले आणि बोलला

उपाशीच ठेवणार आहेस का तुझ्या राजाला?

ती हळूच हसली आणि स्वयंपाक घरात गेली, तिने भरभर जेवण बनवले आणि त्याला स्वतःच्या हाताने भरवत होती, अधून मधून तोही तिला भरवत होता. दोघांमध्ये काही संवाद होत नव्हता, दोघेही फक्त एकमेकांकडे पाहत होते. सरिताच्या डोळ्यातून मधूनच अश्रू गळत होते, आणि तो ते टिपून घेत होता.

आता सरिता त्याच्या मांडीवर डोके ठेऊन झोपली, आताही त्यांच्यात संवाद नव्हता, तो हळू हळू तिच्या केसांतून हात फिरवत होता. सरिताला हि स्वर्गानुभूती वाटू लागली, तिचा डोळा कधी लागला काहीच कळले नाही.

रात्री एक वाजता जाग आली, तो तिथे नव्हता. ती झटकन उठली आणि त्याला शोधू लागली. सगळ्या खोल्यांमध्ये तिने पहिले ती एकदा, दोनदा, अनेकदा पाहू लागली, सैरावैरा धावू लागली, तिला चैन पडत नव्हते, ती पुन्हा पुन्हा शोधत होती. अचानक नजर दरवाज्यावर गेली तर दार उघडे दिसले, मग तिला अन्दाज आला कि तो गेला.

ती पुन्हा उदास झाली आणि लिविंग रूम मधेच बसून राहिली. गुडघ्यांवर हात आणि डोके ठेऊन विचार करू लागली, रडू लागली. ती एकटीच बडबडत होती.

काय चुकले रे मी राजा? मी जेवण तर चांगलं केला होता ना, तुला काही चुकून बोलले का मी? मी रडल्यामुळे चांगली नव्हते दिसत रे, परत ये ना.

सरिता हरवली होती, तिला सहन होत नव्हते. तिचे मन काहीही अंदाज काढू लागले. ती पुन्हा खिन्न झाली होती.

Categories
कथा सुंदर नवरा

सुंदर नवरा – भाग ४

सकाळ झाली पण सरिता तिथेच बसून होती, अजून रडत होती. उदास बसली होती.

पुन्हा तोच आवाज आला आणि खांद्याला स्पर्श झाला

ए राणी, अशी उदास नाही चांगली वाटत तू .. तुला आवडत नाही का मी? मी आल्यावर तर खुश राहा.

सरिता ने पुन्हा त्याला घट्ट मिठी मारली. आता ती त्याला सोडायला तयार नव्हती. एकाच प्रश्न

कुठे गेला होतास तू मला सोडून?

ए राणी, इतकं कसं प्रेम करतेस गं माझ्यावर?

मी तुझाच आहे, कुठे नाही जात तुला सोडून. चल लवकर तयार हो आणि जा कामावर

सरिता आता शांत झाली आणि कामावर गेली. आता तिला फार हायसं वाटत होतं. तिला जे हवं ते मिळालं होतं. सगळं कसं अलबेल चाललं होतं.

दिवसांमागुन रात्री उलटल्या…

ते दोघे रोज भेटू लागले, तिने पाहिलेलं प्रत्येक स्वप्न पूर्ण झालं होतं, सत्यात उतरलं होतं. दोघांमध्ये कोणीही तिसरा व्यक्ती नव्हता. फक्त दोघेच. त्यांच्या वेगळ्या विश्वात. इतक्या दिवसात कधीच त्यांनी एकमेकांचा भूतकाळ जाणून घेतला नाही. भविष्य देखील त्यांनी असली धर्तीवर रंगवले नव्हते. सगळं स्वप्नासारखं सुंदर. हो हेच तर हवं होतं सरिताला.

त्याच्या सोबत प्रत्येक क्षण ती जगत होती, अनुभवत होती. त्यांच्यातली जवळीक वाढली. त्यांना मर्यादाही उरल्या नव्हत्या. ते दोघे ज्या विश्वात होते त्याला वास्तवाचं भान अजिबात नव्हतं.

सरिता च्या नाराजीवर नेहमी एक उत्तर असायचं त्याच्याकडे

सगळं नीट होईन. तुझ्या मनासारखं होईन. माझं वचन आहे

कधी बॉस शी पटत नव्हते तर बॉस ची जागाच तिला मिळाली, पैसे भरभरून आले, पदोन्नती, आर्थिक सुबत्ता, वाढत अहंम. तिचे ज्याने मन दुखावले त्याची अवस्था बिकट होत असे, तो माफी मागायला येत असे. तिला कोणीही उलट बोलत नसे. कोणताही सवाल केलेला तिला चालत नव्हता. ती जिथे जात असे तिथे लोकं तिच्या दिमतीत हाज़िर होत असे. बरेच लोक तिला न ओळखतानाही घाबरू लागले होते.

पण हळूहळू तिचे लोकं तिच्यापासून दूर होऊ लागले. अर्थातच सरिताला काही वाईट वाटत नव्हते ह्या गोष्टीचे.

अनेक महिने उलटले आणि तो बोलला

आपण लग्न करूयात?

हो ….

सरिता खूप खुश झाली. तिचे सगळे स्वप्न प्रत्यक्षात उतरली होती

Categories
कथा सुंदर नवरा

सुंदर नवरा – भाग ५

अखेरीस सरिताचं स्वप्न पूर्ण झालं. तिला सुंदर नवरा मिळाला. तिला जगाला ओरडून सांगायचं होतं

सरिता

आई, मी माझं स्वप्न पूर्ण केलं. मला भेटला माझा सुंदर नवरा

आई तशी बोलण्याच्या स्थितीत नव्हती

वा!!! छान बाळा, ओळख करून दे, त्याच्या आई बाबांशी सगळी बोलणी करू आपण. काय नाव आहे त्याचं

सरिता

नाव?

काही माहिती नाही

म्हणजे? माहिती नाही कसं? लग्न कोणाशी करतेस?

अरे हो. राजा मी त्याला राजाच बोलते

आणि आडनाव? आपल्या जातीत आहे का? काय करतो? किती कमावतो, घरचे कसे आहेत?

ह्या सगळ्या प्रश्नांचा सरिताने कधी विचारच केला नव्हता

अचानक प्रश्नांच्या भडिमाराने तिने काही उत्तर ना देता फोने ठेऊन दिला. तिला विचार करायचाच नव्हता

तिथे आईला भोवळ आली कारण तिला काळाला होता कि सरिता ने काहीतरी मोठा गोंधळ केला आहे. आणि त्यांचं नाक कापलं आहे

सरिता फार घाईत होती, तिला खूप कामं होती, बरीच खरेदी करायची होती, पार्लर मध्ये जायचं होतं. लग्न कुठे कसं होणार काहीच कल्पना नव्हती. फक्त एक गोष्ट माहिती होती, ती म्हणजे लग्नाची वेळ.

आज

सरिता सगळी कामं घाईत आटपून घरी आली

पण घरी वातावरण काही वेगळच होतं. सगळीकडे धूर, हा धूप अगरबत्तीचा होता, पण हे इस्लामी धूप होते, इत्तराचा वास, एक वेगळीच रोषणाई, भिंतींना मखमली चादरी, खूप सारी फुले, एक वेगळीच सजावट

आणि

मौलवी?

अगं राणी, हैराण काय होतेस. मी तुला सांगितलं नव्हतं मी दुबईत काम करतो.

आता सरिता तिचे मन बदलण्याच्या स्थितीत अजिबात नव्हती. तो जे म्हणेल ते तिला ऐकायचं होतं. तो सांगेन ती पूर्व दिशा होती. तिने आणलेला शालू बाजूला ठेवला आणि त्याने सांगितलेले कपडे तिने घातले. त्यांचा विवाह निकाह झाला. तिने कपडे बदलण्यापासून तिच्या ताब्यात काहीच नव्हते. काय घडतंय हे काहीच कळत नव्हतं, खरं तर ती ह्या सर्व गोष्टींची साक्षीही नव्हती. एखाद्या अर्धवट स्वप्नाप्रमाणे सर्व आजूबाजूला जाणवत होतं.

एक विचित्र वेळ होती हि, सर्वच बदलून गेलं.
हाच का तो क्षण ज्याची ती इतक्या आतुरतेने वाट पाहत होती?