अखेरीस सरिताचं स्वप्न पूर्ण झालं. तिला सुंदर नवरा मिळाला. तिला जगाला ओरडून सांगायचं होतं
सरिता
आई, मी माझं स्वप्न पूर्ण केलं. मला भेटला माझा सुंदर नवरा
आई तशी बोलण्याच्या स्थितीत नव्हती
वा!!! छान बाळा, ओळख करून दे, त्याच्या आई बाबांशी सगळी बोलणी करू आपण. काय नाव आहे त्याचं
सरिता
नाव?
काही माहिती नाही
म्हणजे? माहिती नाही कसं? लग्न कोणाशी करतेस?
अरे हो. राजा मी त्याला राजाच बोलते
आणि आडनाव? आपल्या जातीत आहे का? काय करतो? किती कमावतो, घरचे कसे आहेत?
ह्या सगळ्या प्रश्नांचा सरिताने कधी विचारच केला नव्हता
अचानक प्रश्नांच्या भडिमाराने तिने काही उत्तर ना देता फोने ठेऊन दिला. तिला विचार करायचाच नव्हता
तिथे आईला भोवळ आली कारण तिला काळाला होता कि सरिता ने काहीतरी मोठा गोंधळ केला आहे. आणि त्यांचं नाक कापलं आहे
सरिता फार घाईत होती, तिला खूप कामं होती, बरीच खरेदी करायची होती, पार्लर मध्ये जायचं होतं. लग्न कुठे कसं होणार काहीच कल्पना नव्हती. फक्त एक गोष्ट माहिती होती, ती म्हणजे लग्नाची वेळ.
आज
सरिता सगळी कामं घाईत आटपून घरी आली
पण घरी वातावरण काही वेगळच होतं. सगळीकडे धूर, हा धूप अगरबत्तीचा होता, पण हे इस्लामी धूप होते, इत्तराचा वास, एक वेगळीच रोषणाई, भिंतींना मखमली चादरी, खूप सारी फुले, एक वेगळीच सजावट
आणि
मौलवी?
अगं राणी, हैराण काय होतेस. मी तुला सांगितलं नव्हतं मी दुबईत काम करतो.
आता सरिता तिचे मन बदलण्याच्या स्थितीत अजिबात नव्हती. तो जे म्हणेल ते तिला ऐकायचं होतं. तो सांगेन ती पूर्व दिशा होती. तिने आणलेला शालू बाजूला ठेवला आणि त्याने सांगितलेले कपडे तिने घातले. त्यांचा विवाह निकाह झाला. तिने कपडे बदलण्यापासून तिच्या ताब्यात काहीच नव्हते. काय घडतंय हे काहीच कळत नव्हतं, खरं तर ती ह्या सर्व गोष्टींची साक्षीही नव्हती. एखाद्या अर्धवट स्वप्नाप्रमाणे सर्व आजूबाजूला जाणवत होतं.
एक विचित्र वेळ होती हि, सर्वच बदलून गेलं.
हाच का तो क्षण ज्याची ती इतक्या आतुरतेने वाट पाहत होती?